Overweging van Corinne van Nistelrooij OP op de 23e zondag van het jaar, 8 september 2024.

Lezingen: Jesaja 35,4-7a en Marcus 7,31-37

Lees of print je de overweging liever als PDF? Die vind je hier.

Hier vind je andere overwegingen (en hier de overwegingen tot april 2023).

Overweging

”Houd moed”, roept Jesaja vandaag in de eerste lezing. “Ga open” zegt Jezus in het genezingsverhaal. Zo horen wij hoe God ons mensen bevrijden wil en horen we hoe zijn Zoon voor ons een nieuwe toekomst opent. Wij worden vandaag uitgenodigd de zintuigen van ons hart te openen om dat bevrijdend woord te horen en die nieuwe toekomst te zien: “Effata”, ga open! Waarop wij, op onze beurt, God toeroepen: “Kom, adem ons open”. Want we wíllen ons wel openstellen voor alles wat het levenspad ons brengt, we wéten wel dat we ons leven als het er écht op aan komt, niet in de hand hebben. En dat onze plannen in de war worden gestuurd. Maar we proberen vaak krampachtig de regie te houden. De wereld vraagt ons toch om zelfstandig en doelgericht te zijn? Onafhankelijk en verantwoordelijk? Met goede daden en duidelijke meningen? Stevig in het zadel, met zoveel mogelijk controle!

Maar hoe zou het zijn als we dat los zouden laten? Als we uit het centrum van de ik-wereld zouden stappen? Als we ons zouden realiseren dat niet alles van óns afhangt? En als we in alle onbevangenheid de vraag zouden stellen: Wat zegt God me vandaag? Wat vraagt de H. Geest van me?

Vaak als mensen bidden, klinkt hun gebed als een smeekbede. Een vragenlijst voor de Eeuwige met wensen vanuit een mensenhart. En we steken nog maar eens een kaarsje op. Maar zou ons gebed ook stil en open kunnen zijn? Ik bedoel: luisterend en met open handen ontvangend? Misschien zonder woorden, maar één en al oor voor wat de Eeuwige óns te zeggen heeft? En natuurlijk is dat geen concrete stem die tot ons komt. Geen antwoord op al onze vragen. Maar het feit dat we God, de ander en zelfs onszélf niet kunnen begrijpen of bevatten, dat is juist waardevol en boeiend.

Liefdevol, ontvangend bidden ontsnapt altijd aan ons begripsvermogen. Gelukkig maar, dat maakt het de moeite waard. Juist omdat God onbegrijpelijk is moet Hij vanuit het gevoel geleefd worden, vanuit een open houding.

In het evangelie horen we over een doofstomme man. Hij staat symbool voor degenen die doof zijn voor de Wet en de Profeten. Een mens die niet werkelijk luistert naar het mysterie van het eigen hart, iemand die niet hoort áchter de woorden van een ander. Iemand die zich niet durft te openen en relaties en liefde afhoudt.
Dan raakt Jezus de man áán… Hij laat de man letterlijke voelen dat hij de pijn erkent. En Jezus zucht diep. Dat wil zeggen: Hij bidt. Hij bidt gewoonweg door te zuchten. En Hij slaat zijn ogen ten hemel.
Hij weet dat Hij niet door eigen kracht, maar alleen door Gods adem, door Gods Geest, kan genezen.
Jezus zucht, haalt diep adem en zegt dan simpelweg: ‘Effata!’. Ga open! Word ontvankelijk! Het is een gebed om openheid. ‘Voel dat ik je aanraak’ en ‘Leef van wat is en wat komt’, lijkt Jezus te zeggen. En daardoor wordt de steen op het graf van die man weggerold en hij hoort en kan spreken.

In de zendingsbrief die vandaag wordt gepresenteerd gebeurt hopelijk iets gelijksoortigs. Vanuit de dominicaanse spiritualiteit wordt u aangeraakt en klinkt de roep om ontvankelijk zijn. En de kortste samenvatting van de brief horen we vandaag in het evangelie: Effata! Ga open!

En dat lijfelijke aanraken van Jezus in het evangelie kan ons daarbij helpen. Als je leert je aandacht te verbreden van je hoofd naar je lijf, word je meer en meer toeschouwer van je eigen doen, denken en voelen. Een grote bewustzijn van je lichamelijkheid verbetert je innerlijke kompas: je ervaart meer intuïtie en inspiratie. En je leeft meer in het ‘nu’.

We vragen in de zendingsbrief aan u om te proberen met een open mind toe te laten wat op je af komt. Thuis bij je naasten, in je werk als vrijwilliger hier of elders, in contacten met vrienden of vreemden. We vragen u niet om de ogen te sluiten voor moeilijke zaken, voor onrecht en geweld,

maar om bewust te vertragen en je te bezinnen op een situatie. Je af te vragen wat gebeurtenissen en ervaringen met je doen. Er de tijd voor nemen, te overwegen, dieper te kijken en niet direct te reageren. Leven met wat er is, in plaats van met wat zou móeten, in plaats van wat er van u verwacht wordt.

Dat is niet per se gemakkelijk en ‘lukt’ ook niet van de ene op de andere dag. Maar wie weet vindt u bij de activiteiten of de cursussen iets dat u gaat helpen. ‘Ontvankelijk leven’ is iets om over na te denken, om te oefenen en soms juist met volle teugen te doen. Om vervolgens dát wat je ontvangen hebt, weer door te geven. En zo delen we met elkaar steeds opnieuw in de cirkel van geven en ontvangen.

“Kom, adem ons open”, zongen we. Wie weet word je vanmorgen aangeraakt door Gods adem. In een lied, door een woord, een gedachte, een tedere hand, in het gebed. Wie weet hoor jij dat woord ‘Effata!’ en ga je open. Wie weet horen wij samen als kerk dat woord en gaan we open!

Moge het zó zijn…