Overweging van Corinne van Nistelrooij OP tijdens de viering van Palmpasen, 13 april 2025
Lezingen: Jesaja 50, 4-7 en n.a.v. Lucas 19, 28-40
Lees of print je de overweging liever als PDF? Die vind je hier.
Hier vind je andere overwegingen (en hier de overwegingen tot april 2023).
Overweging
Heeft u gezien dat de kinderen geen broodhaantje op hun palmpaasstok hebben? Dat ze lopen met een versierd houten kruis, met papieren slingers en lekkers, maar géén broodhaan er bovenop? Terwijl dat tóch de traditie is! Al jarenlang vinden wij het belangrijk om, als in de Kloosterpoort het verhaal van de goede week aan de kinderen wordt verteld, hen een broodhaantje te géven.
Waarom? Vraagt u zich misschien af.
Natuurlijk, ik denk dat jullie wel weten van de haan die kraaide nadat Petrus tot drie maal toe niet durfde toe te geven dat hij een leerling van Jezus is, dat hij bang was om te zeggen dat hij bij Jezus hoort. Die kraaiende haan markeert iets belangrijks. Hij is zogezegd een oproerkraaier. Hij komt in verzet tegen Petrus verloochening en laat op luidruchtige wijze horen dat hij het er niet mee eens is.
Het verhaal is zo bekend: Jezus komt naar Jeruzalem, gezeten op een ezel. Jezus en Jeruzalem horen bij elkaar. De daden van deze man passen immers bij de Sjaloom-stad. Jerusjalajim, dat stond bekend als de stad van de vrede. De stad waar Jezus als een koning met alle eer wordt binnengehaald en toegejuicht. Hosanna! De beloofde koning!
De mensen zien hun verwachting van verlossing al voor zich; deze jongeman, zoon van David zal die Romeinen mores leren! En Jezus? Hij weet zich door God aangesproken. Hij weet zich immers geworteld in de Liefde die Hij predikt Hij kruipt niet weg, zoekt geen uitvlucht, deinst niet terug voor de leegte die komt…
Waarom wilde Hij dit? Wat bewoog hem? Het lijdensverhaal, en ook deze intocht in Jeruzalem moeten we zien in de context van het leven van Jezus. Hij wilde álles doen om zijn vredelievende boodschap kracht bij te zetten. Zijn visioen van kwetsbaarheid, zijn oprechte intentie om ten alle tijden te kiezen voor de zwaksten.
Jezus voldeed met deze intocht aan de verwachting van de hoop van Israël dat Hij hun koning was.
Nee, Hij bedoelde geen aardse koning te zijn, maar een koning van een andere wereld, een ándere werkelijkheid; een plaats van gerechtigheid, trouw, bevrijding uit onrecht, vergeving, liefde….
Maar Hij werd opgepakt… En Hij ging veroordeling, lijden en sterven tegemoet.
En wij hier, die Jezus willen navolgen. Wij hier die deze week zijn leven en dood gedenken, hoe zit dat met ons? Kraait de haan ook naar ons? Of durven wij wél in Jezus voetsporen te treden en te laten zien dat waar Hij voor stond ons aan het hart gaat?
Afgelopen week kwamen vijf hulporganisaties samen met een gezamenlijk oproep naar de Nederlandse regering. Oxfam Novib, Amnesty International, Artsen zonder Grenzen, Save the Children en PAX. Zij zaten als één front bij premier Schoof met een gezamenlijke oproep: asjeblieft Nederland, kijk niet langer weg van de genocide in Gaza en stop de onvoorwaardelijke steun aan de Israëlische regering. Zeker nu zelfs hulpverleners daar de dood vonden en er zeer moeizaam water, brandstof en medicijnen het gebied binnen kunnen komen.
Bijna alle andere Europese landen hebben zich uitgesproken tegen het geweld dat in Gaza gebruikt wordt tegen de Palestijnse bevolking. Maar Nederland houdt zich op de vlakte.
Als bestuur en kloosterteam, broeders dominicanen en leden van de getijdengemeenschap hier in Zwolle merken we dat we hier steeds meer moeite mee hebben en we willen niet langer zwijgen over het onrecht in het Midden Oosten. We hebben dan ook de petities van hulporganisaties ondertekend om de Nederlandse regering te vragen zich harder in te zetten voor vrede.
Want het is toch zoals Jesaja het zegt: Dat God, de Eeuwige ons een vaardige tong gaf waarmee we de moedeloze kunnen opbeuren. De Eeuwige wekte toch ons oor zodat we aandachtig kunnen horen!
Laten wij medemensen terecht komen in ondergang en dood? In vernedering en uitsluiting? In rechteloosheid en radeloosheid?
De kracht van Palmpasen is dat Jezus wist dat hij door de machthebbers niet met loftrompet ontvangen zou worden. Maar dat hij wél krachtig bleef staan voor zijn visioen van vrede van léven, tegen alle geweld en dood in. Zijn leven en sterven getuigt van onverslaanbare geestkracht tegen overmacht in.
Wij voelen misschien de verleiding om de hoop op vrede op te geven. Om moedeloos of, nog erger, onverschillig met de heersende wind mee te waaien. Maar het is juist daarom dat we de kinderen een broodhaantje mee geven. Een haan maakt mensen wakker. In feite net zoals Jezus met ons doet. Hij schudt ons ingedutte leventje op en doet ons inzien dat vrede voor velen nog ver weg.
En daarbij is een torenhaan eigenwijs. Hij staat namelijk altijd met zijn snavel tegen de wind in. Bijna alle vogels vliegen met de wind mee maar hanen op kerktorens kraaien tegen de wind in. Zij staan namelijk zó hoog dat ze ál het lijden in de wereld kunnen zien. En ja, op het hoogste punt van onze kerk staat bóven op het kruis ook een haan. Eén die ons oproept om waakzaam te blijven en tegen de heersende wind in, te vragen om vrede voor álle mensen, waar ter wereld ook.
